Os24 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Os24-10 i tender 27D24-10 w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie | |
Producent | |
---|---|
Lata budowy | 1925–1927 |
Układ osi | 2'D |
Wymiary | |
Masa pustego parowozu | 82,4 t |
Masa służbowa | 91 t |
Długość | 12 672 mm |
Długość z tendrem | 20 730 mm |
Wysokość | 4 650 mm |
Rozstaw osi skrajnych | 9 540 mm |
Średnica kół napędnych | 1 750 mm |
Średnica kół tocznych | 1 034 mm |
Napęd | |
Trakcja | parowa |
Typ tendra | 27D24 |
Ciśnienie w kotle | 14 at |
Powierzchnia przegrzewacza | 75,5 m² |
Powierzchnia rusztu | 4,55 m² |
Średnica cylindra | 615 mm |
Skok tłoka | 650 mm |
Parametry eksploatacyjne | |
Maksymalna siła pociągowa | 14750 kg |
Prędkość konstrukcyjna | 90 km/h |
Os24 – polski parowóz, produkowany w zakładach Fablok w latach 1925–1927. Wzorowany był na austriackich parowozach typu 570, oznaczonych po I wojnie światowej jako typ 113.
W Polsce produkowany w latach 1924–1927 w Fabloku w liczbie 60 sztuk. Pierwszy egzemplarz przekazany został do eksploatacji w grudniu 1925 roku. Parowóz był niezbyt udany, zamówiony do prowadzenia pociągów pospiesznych w dyrekcjach: warszawskiej, krakowskiej, radomskiej i stanisławowskiej. Szybko został przeznaczony do obsługi pociągów osobowych z prędkością około 60 km/h. Przy prowadzeniu pociągów pospiesznych zdarzały się przypadki pęknięcia osi przy przechodzeniu łuków z dużą prędkością, w ruchu osobowym był za ciężki i za silny. W stosunku do pierwowzoru polskie egzemplarze posiadały szereg udoskonaleń, często eksperymentalnych.
W Muzeum Kolejnictwa w Warszawie znajduje się parowóz Os24-10, nr fabryczny 147, wyprodukowany w 1926 roku.