EW54 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2023-02 wymaga uzupełnienia informacji.

Artykuł należy uzupełnić o istotne informacje: Artykuł należy rozbudować o historię eksploatacji i dane konstrukcji. Wprowadzić więcej źródeł do artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

EW54

Kraj produkcji	Szwecja
Producent	ASEA
Lata budowy	1950–1953
Układ osi	2'2'+Bo'Bo'+2'2'
Układ wagonów	r+s+r
Wymiary
Masa służbowa	118,2 Mg
Długość	63 100 mm
Wysokość	4400 mm
Średnica kół	napędnych: 1000 mm tocznych: 940 mm
Napęd
Typ silników	LIB88
Liczba silników	4
Napięcie zasilania	3 kV DC
Parametry eksploatacyjne
Moc ciągła	480 kW
Prędkość konstrukcyjna	100 km/h
System hamulca	Westinghouse
Parametry użytkowe
Liczba miejsc siedzących	240
Liczba miejsc ogółem	530
Multimedia w Wikimedia Commons

EW54 – trójwagonowe elektryczne zespoły trakcyjne produkowane dla PKP w latach 1950–1952 przez szwedzką firmę ASEA. Do roku 1953 zostały dostarczone 44 EZT tej serii, które wycofano na początku lat 80.

Po II wojnie światowej zaistniała potrzeba odbudowy i elektryfikacji Warszawskiego Węzła Kolejowego. W roku 1946 rozpoczęto rozmowy ze szwedzkim koncernem ASEA traktujące o dostawie urządzeń i taboru elektrycznego.

ASEA wyprodukowała specjalnie na potrzeby PKP 44 sztuki EZT serii EW54. Pierwsze trzy jednostki dostarczono w grudniu 1950, pozostałe dotarły do Polski w latach 1951–1953^[1].

EW54 składały się trzech wagonów – wagony skrajne były wagonami rozrządczymi (sterowniczymi), środkowy natomiast był wagonem silnikowym.

Ze względu na spodziewane w WWK zagęszczenie przystanków, a tym samym zmniejszenie średniej odległości między przystankami, konieczne było zwiększenie mocy ciągłej silnika trakcyjnego tego zespołu do 120 kW i odpowiednio mocy godzinowej do 166 kW. Zrezygnowano z zastosowania wspólnych wózków dla wagonów doczepnych tak jak to miało miejsce w EZT serii EW51, gdyż okazały się one kłopotliwe w eksploatacji i przy naprawach.

Schemat elektryczny tej serii był bardzo zbliżony do układu elektrycznego serii EW51. Zrezygnowano jedynie z zabezpieczenia całości obwodów WN bezpiecznikiem topikowym, jaki był zastosowany przed wojną przez Anglików. Rozwiązanie to było trudne eksploatacyjnie, gdyż bezpiecznik umieszczony na dachu eksplodował przy zwarciach i powstawało niebezpieczeństwo porażenia pasażerów, więc został wyeliminowany w praktyce przez PKP. Utrzymano bezpiecznik dla obwodów mniejszej mocy, tj. przetwornicy i ogrzewania. Jako zabezpieczenie obwodu głównego zastosowano wyłącznik główny.

EW54 zostały stworzone z myślą o WWK i właśnie tam je skierowano. Eksploatację tej serii zakończono na początku lat 80. XX wieku.

• lista elektrycznych zespołów trakcyjnych i wagonów eksploatowanych w Polsce