Fablok 411D – Wikipedia, wolna encyklopedia

SM31

SM31-131
Producent	Fablok Chrzanów
Lata budowy	1976–1985
Układ osi	Co’Co’
Wymiary
Masa służbowa	116 400 kg
Długość	17 000 mm
Średnica kół	1100 mm
Napęd
Trakcja	spalinowa
Typ silników	a8C22W
Pojemność zbiorników paliwa	4000 l
Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa	880 kW
Maksymalna siła pociągowa	360 kN
Rodzaj przekładni	elektryczna
Prędkość konstrukcyjna	80 km/h
Parametry użytkowe
Sterowanie wielokrotne	brak
System ogrzewania	brak
Rozstaw szyn	1435 mm
Multimedia w Wikimedia Commons

Fablok 411D (typ fabryczny Ls1200, seria SM31) – lokomotywa manewrowa produkowana w latach 1976–1985 w zakładach Fablok w Chrzanowie w liczbie 188 sztuk^[1].

Projekt lokomotywy został opracowany przez Fablok. Zastosowanie silnika z doładowaniem i wysokiego pomieszczenia silnikowego okazało się niekorzystne. Zastosowano zmodernizowany wysokodoładowany silnik tego samego typu co w lokomotywach serii SM42 a8C22W, jednakże dzięki zwiększonemu ciśnieniu doładowania oraz zastosowaniu wydajnej chłodnicy powietrza doładowującego i zmienionej regulacji parametrów pracy silnik osiąga moc 1200 KM w porównaniu z mocą 800 KM.

Lokomotywy zostały zamówione przez PKP do prowadzenia manewrów z ciężkimi pociągami towarowymi. Dla polskich kolei wyprodukowano 169 spalinowozów. Dwa egzemplarze prototypowe (SM31-001 i 002) zostały sprzedane do przemysłu. Zakłady przemysłowe zakupiły tylko kilkadziesiąt egzemplarzy tego typu lokomotyw, z których jeden został odkupiony przez PKP (SM31-170). Z uwagi na charakterystyczny, pudełkowaty kształt, lokomotywa bywa nazywana "szafą" lub "trumną".

• 
  SM31-115
• 
  SM31-120
• 
  SM31-083
• 
  SM31-015
• 
  SM31-044
• 
  SM31-130 w barwach PKP Cargo

• Lista lokomotyw spalinowych eksploatowanych w Polsce