Tw12 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Tw12

Tw12-12 w skansenie w Chabówce
Producent	StEG Wien
Lata budowy	1911-1921
Układ osi	E
Wymiary
Masa pustego parowozu	39 000 kg
Masa służbowa	69 400 kg
Długość	10 861 mm
Długość z tendrem	17 284 mm
Wysokość	4 570 mm
Średnica kół napędnych	1260 mm
Napęd
Trakcja	parowa
Typ tendra	16 Cl1
Ciśnienie w kotle	14 at
Powierzchnia ogrzewalna kotła	137,8 m²
Powierzchnia przegrzewacza	31,0 m²
Powierzchnia rusztu	3,4 m²
Średnica cylindra	590 mm
Skok tłoka	632 mm
Parametry eksploatacyjne
Prędkość konstrukcyjna	50 km/h
Multimedia w Wikimedia Commons

Tw12 – polskie oznaczenie austriackiego parowozu towarowego serii (kkStB/BBÖ) 80.

Parowóz ten został wprowadzony do użytku na kolejach austriackich w 1909 roku jako ulepszona wersja parowozu Tw11. W odróżnieniu od poprzedniej wersji posiadał silnik bliźniaczy, który wykorzystywał parę przegrzaną. Maszyna zaprojektowana została przez Karla Gölsdorfa z przeznaczeniem wykorzystania jej na trasach górskich. Produkowana była w latach 1911-1921. W okresie międzywojennym na PKP pracowało 14 maszyn tej serii. Po II wojnie światowej polskie koleje posiadały 12 takich parowozów. Parowóz Tw12-12 znajduje się w skansenie w Chabówce.

• średnica cylindrów – 590 mm
• skok tłoka – 632 mm
• średnica kół napędnych – 1260 mm
• ciśnienie pary w kotle – 14 at
• powierzchnia ogrzewalna kotła – 137,8 m²
• powierzchnia przegrzewcza – 31,0 m²
• powierzchnia rusztu – 3,4 m²
• masa służbowa – 69,4 t
• prędkość konstrukcyjna – 50 km/h
• tender serii – 16 Cl1
• pojemność skrzyni na wodę – 16,0 m³
• pojemność skrzyni na węgiel – 6,0 t
• masa pustego parowozu – 39,0 t