Oc2 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Producent | B.M.A.G., Henschel, Union, Grafenstaden, Vulcan, Borsig, Hanomag, Hartmann, Schichau |
---|---|
Lata budowy | 1884-1907 |
Układ osi | 1 B |
Wymiary | |
Masa pustego parowozu | 28 500 kg |
Masa służbowa | 36 700 kg |
Średnica kół napędnych | 1750 mm |
Napęd | |
Trakcja | parowa |
Typ tendra | 11 Cl |
Ciśnienie w kotle | 12 at |
Powierzchnia ogrzewalna kotła | 95,3 m² |
Powierzchnia rusztu | 1,9 m² |
Średnica cylindra | 400 mm |
Skok tłoka | 560 mm |
Parametry eksploatacyjne | |
Prędkość konstrukcyjna | 90 km/h |
Oc2 – polskie oznaczenie pruskiego parowozu osobowego serii P32.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Początkowo parowozy były produkowane dla kolei pruskich w latach 1884–1897, natomiast dla kolei meklemburskich do 1907 r. Pod koniec XIX wieku parowozy te obsługiwały ruch pasażerski na drugorzędnych liniach. Po 1910 r. zaczęły być wycofywane z użytku na rzecz parowozów, które posiadały większą moc. Po I wojnie światowej polskie koleje wzbogaciły się o 17 maszyn tego typu, które zyskały oznaczenie Oc2. Parowozy funkcjonowały na polskich torach w okresie międzywojennym, ale po II wojnie światowej już nie (rejestry PKP nie wykazały maszyn tego typu).
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]- pojemność skrzyni na wodę – 10,5 m³
- pojemność skrzyni na węgiel – 4,0 t