Cmentarz wojenny nr 183 – Siemiechów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cmentarz wojenny nr 183
Siemiechów
Ilustracja
Pomnik centralny
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Siemiechów

Typ cmentarza

wojenny

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

813 m²

Liczba pochówków

138

Liczba grobów

15+92

Data otwarcia

1915

Architekt

Heinrich Scholz

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Siemiechów, cm. wojenny nr 183”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Siemiechów, cm. wojenny nr 183”
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego
Mapa konturowa powiatu tarnowskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Siemiechów, cm. wojenny nr 183”
Położenie na mapie gminy Gromnik
Mapa konturowa gminy Gromnik, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Siemiechów, cm. wojenny nr 183”
Ziemia49°51′18,0″N 20°53′42,9″E/49,855000 20,895250
Multimedia w Wikimedia Commons

Cmentarz wojenny nr 183 w Siemiechowie – cmentarz z I wojny światowej. Jest jednym z 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W VI okręgu tarnowskim cmentarzy tych jest 63[1].

Opis cmentarza

[edytuj | edytuj kod]

Zaprojektowany przez Heinricha Scholza jako kwatera na cmentarzu parafialnym. Jest widoczny z daleka, dzięki wysokiemu pomnikowi centralnemu. Ma on kształt ustawionego na platformie i nakrytego betonową płytą ołtarza polowego do którego prowadzą betonowe schody. Kształtem nawiązuje do rzymskich arae. Jego tylna część to betonowa płyta z płaskorzeźbą św. Jerzego zabijającego smoka, przednia wsparta jest dwoma kolumnami. Nagrobki mają postać niskich betonowych steli z żeliwnymi krzyżami i blaszanymi tabliczkami imiennymi[2]

Polegli

[edytuj | edytuj kod]

W 15 grobach zbiorowych i 92 pojedynczych pochowano tu 132 żołnierzy armii austro-węgierskiej i sześciu żołnierzy armii rosyjskiej. Polegli od grudnia 1914 r. do maja 1915 r. Zidentyfikowano 126[2]. Wśród poległych są Polacy (m.in. Józef Zwijacz).

Losy cmentarza

[edytuj | edytuj kod]

Austriacy rozpoczęli budowę cmentarza niezwłocznie po zwycięskiej dla nich bitwie pod Gorlicami, w wyniku której przepędzili Rosjan daleko na wschód. Pierwotnie cmentarz wyglądał inaczej niż obecnie. Podczas kapitalnego remontu został przebudowany Mogiły znajdujące się po lewej stronie od wejścia zostały przeniesione na prawą stronę, wskutek czego zburzono jego pierwotny symetryczny układ. Pierwotne ogrodzenie miało typową dla austriackich cmentarzy postać metalowych rur rozpiętych między betonowymi slupkami. Podczas remontu zamieniono je na płot sztachetkowy[3]. Betonowe nagrobki są w dużym stopniu zniszczone, większość zamontowanych na nich krzyży jest odłamana.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]
  • Widok ogólny
    Widok ogólny
  • Nagrobek austriacki
    Nagrobek austriacki
  • Płaskorzeźba św. Jerzego na pomniku głównym
    Płaskorzeźba św. Jerzego na pomniku głównym
  • Fragment cmentarza
    Fragment cmentarza
  • Nagrobek rosyjski
    Nagrobek rosyjski
  • Fragment cmentarza
    Fragment cmentarza

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Roman Frodyma: Galicyjskie cmentarze wojenne. Tom II. Okolice Tarnowa. Rewasz, 1997. ISBN 83-85557-38-5.
  2. ↑ a b Jerzy J. P. Drogomir: Polegli w Galicji Zachodniej 1914-1915 (1918). Tom 3. Tarnów: Muzeum Okręgowe w Tarnowie, 2005. ISBN 83-85988-57-2.
  3. ↑ Cmentarze I wojny światowej. [dostęp 2016-04-30].
Zachodniogalicyjskie cmentarze wojenne z I wojny światowej
Okręg I – Żmigród
Okręg II – Jasło
Okręg III – Gorlice
Okręg IV – Łużna
Okręg V – Pilzno
Okręg VI – Tarnów
Okręg VII – Dąbrowa
Okręg VIII – Brzesko
Okręg IX – Bochnia
Okręg X – Limanowa
Okręg XI – Kraków
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cmentarz_wojenny_nr_183_–_Siemiechów&oldid=75009135”