Cmentarz wojenny nr 57 – Uście Gorlickie – Wikipedia, wolna encyklopedia
nr rej. A-731 z 11.07.1994[1] | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ cmentarza | wojenny |
Stan cmentarza | nieczynny |
Powierzchnia cmentarza | 425 m² |
Liczba pochówków | 59 |
Liczba grobów | 2 + 45 |
Data otwarcia | 1915 |
Architekt | |
Położenie na mapie gminy Uście Gorlickie | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu gorlickiego | |
49°31′29,2″N 21°08′08,2″E/49,524778 21,135611 |
Cmentarz wojenny nr 57 – Uście Ruskie – cmentarz z I wojny światowej, zaprojektowany przez Dušana Jurkoviča znajdujący się we wsi Uście Gorlickie w powiecie gorlickim, w gminie Uście Gorlickie. Jeden z ponad 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie.
Cmentarz położony jest w centrum wsi przy drodze do Wysowej. Sąsiaduje z cmentarzem parafialnym. Zajmuje powierzchnię około 425 m². Otoczony jest kamiennym murem, ma kształt prostokąta. Po renowacji na charakterystycznych krzyżach nie odtworzono tabliczek z nazwiskami, chociaż większość ich jest znana. Na cmentarzu znajdują się dwa pomniki. Jeden znajduje się przy wejściu na cmentarz i tworzy cofniętą część ogrodzenia, drugi, na którym znajdowała się tablica, z nieczytelną już inskrypcją, stanowi część tylnego ogrodzenia.
Na cmentarzu jest pochowanych 59 żołnierzy w dwóch grobach zbiorowych oraz 45 pojedynczych, poległych w okresie marzec-kwiecień 1915 roku:
- 13 Rosjan m.in. z 96 Omskiego Pułku Piechoty, 10 Nowogrodzkiego Pułku Dragonów (Новгородский 10-й драгунский полк),
- 46 Austriaków m.in. z 20 LIR, 87 IR, 59 IR, 95 IR, 96 IR, TKJR 1, TKJR 3, TKJR 4.
- Widok ogólny
- Krzyż główny
- Drogowskaz
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2015-05-20] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Oktawian Duda: Cmentarze I wojny światowej w Galicji Zachodniej. Warszawa: Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu, 1995. ISBN 83-85548-33-5.