Cmentarz wojenny nr 256 – Pasieka Otfinowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cmentarz wojenny nr 256 – Pasieka Otfinowska

nr rej. A-1188/M z 18.01.2010
Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Pasieka Otfinowska
Typ cmentarza	wojenny
Stan cmentarza	nieczynny
Powierzchnia cmentarza	1064
Liczba pochówków	189
Data otwarcia	1915
Architekt	Johann Watzal
Położenie na mapie Polski Cmentarz wojenny nr 256 – Pasieka Otfinowska
Położenie na mapie województwa małopolskiego Cmentarz wojenny nr 256 – Pasieka Otfinowska
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego Cmentarz wojenny nr 256 – Pasieka Otfinowska
Położenie na mapie gminy Żabno Cmentarz wojenny nr 256 – Pasieka Otfinowska
50°10′25″N 20°48′47″E/50,173611 20,813056
Multimedia w Wikimedia Commons

Cmentarz wojenny nr 256 – Pasieka Otfinowska – cmentarz z I wojny światowej znajdujący się we wsi Pasieka Otfinowska w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Żabno. Jest jednym z 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W VIII okręgu brzeskim cmentarzy tych jest 52^[1].

Cmentarz znajduje się wśród pól u podnóża wałów przeciwpowodziowych na Dunajcu, w miejscu, przy którym przez wały te przechodzi droga do promu na Dunajcu^[2]. Ma kształt prostokąta. W całości ogrodzony jest niskim betonowym murem. Wejście od strony pół przez niską dwuskrzydłową furtkę drewnianą osadzoną na dwóch masywnych betonowych słupkach. Na jednym z boków ogrodzenia znajduje się zwieńczona trójkątnym daszkiem tablica. Centralny pomnik to wysoki drewniany, rzeźbiony krzyż łaciński osadzony na betonowym cokole. We wnękach ściantego cokołu zamontowano emaliowane tabliczki z nazwiskami poległych żołnierzy. Od furtki do krzyża prowadzi szeroka alejka. Po obu jej stronach w rzędach umieszczono nagrobki. Na betonowych cokołach posiadają one dwa rodzaje krzyży^[3]:

• żeliwne krzyże łacińskie z datą „1915”, o rozszerzonych końcach ramion,
• krzyże łacińskie z płaskownika, nakryte daszkiem z ząbkowanej blachy.

Pochowano tutaj 189 żołnierzy armii austro-węgierskiej^[4], zidentyfikowano 61^[3]. Polegli oni głównie w grudniu 1914 r. oraz w maju 1915 r. Front przechodził bowiem tędy dwukrotnie; w grudniu, gdy wojska rosyjskie zajmowały ten teren, oraz na początku maja 1915 r. gdy podczas wielkiej ofensywy zwanej bitwą pod Gorlicami sprzymierzone wojska austro-węgierskie i niemieckie przełamały obronę Rosjan i zmusiły ich do cofnięcia się daleko na wschód. Duże straty poniósł wtedy 66 Pułk Piechoty Austro-Węgier mający okręg uzupełnień w okolicach miasta Użhorod. Jego skład w 1914 r. stanowili Węgrzy (25%), Słowacy (46%) i Rusini (22%)^[5].

Po II wojnie ranga cmentarza w świadomości społeczeństwa i ówczesnych władz zmalała, przybyły bowiem nowe, świeższe cmentarze i dramatyczne historie nowej wojny. Zapomniane cmentarze z I wojny ulegały naturalnemu niszczeniu przez czynniki przyrody, zdarzały się także akty wandalizmu^[1]. Dopiero w latach 90. zaczęto cmentarze te odnawiać. Cmentarz nr 256 został z budżetu państwa polskiego gruntownie odnowiony^[4]. Usunięto zarastające go drzewa i chaszcze (pozostawiono tylko 3 drzewa zasadzone przez Austriaków podczas wykonywania cmentarza), wyremontowano ogrodzenie i wykonano nową furtkę, uporządkowano pole cmentarne, odmalowano krzyże, wykonano nowy krzyż drewniany i nowe tabliczki imienne, zmontowano tablicę informacyjną. Planowane jest doprowadzenie do cmentarza drogi.