Grzegorz VIII – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grzegorz VIII

Gregorius Octavus

Alberto de Morra
Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	ok. 1110 Benewent
Data i miejsce śmierci	17 grudnia 1187 Piza
Miejsce pochówku	Katedra w Pizie, Toskania
Papież
Okres sprawowania	21 października 1187–17 grudnia 1187
Kanclerz Świętego Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania	luty 1178–21 października 1187
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Premonstratensi
Diakonat	najpóźniej 22 grudnia 1156
Prezbiterat	prawdopodobnie 15 marca 1158
Nominacja biskupia	21 października 1187
Sakra biskupia	25 października 1187
Kreacja kardynalska	22 grudnia 1156 Hadrian IV
Kościół tytularny	S. Adriano (22 grudnia 1156) S. Lorenzo in Lucina (15 marca 1158)
Pontyfikat	21 października 1187
Multimedia w Wikimedia Commons

Grzegorz VIII (łac. Gregorius VIII, właśc. Alberto de Morra OPraem; ur. ok. 1110 w Benewencie – zm. 17 grudnia 1187 w Pizie^[1]) – papież w okresie od 21 października 1187 do 17 grudnia 1187^[2].

Urodził się około roku 1110^[1] w Benewencie jako syn Sartoriusa de Morra. W młodości studiował prawo kanoniczne we Francji. Tam też przystąpił do wspólnoty premonstratensów z Laon^[1]. Następnie kontynuował studia w Bolonii, uzyskując tytuł magistra. Pozostał na uniwersytecie bolońskim jako profesor prawa kanonicznego^[1]. W tym czasie napisał kilka glos do Decretum Gracjana, jednego z najpopularniejszych wówczas zbiorów prawa kanonicznego.

Jego sława jako wybitnego kanonisty zwróciła uwagę kurii rzymskiej. W grudniu 1156 roku papież Adrian IV kreował go kardynałem-diakonem^[1] S. Adriano, a w marcu 1158 mianował go kardynałem prezbiterem S. Lorenzo in Lucina. W 1157 działał przez krótki czas jako wicekanclerz Kościoła w zastępstwie za kardynała Rolanda ze Sieny. Uczestniczył w podwójnej papieskiej elekcji 1159, udzielając poparcia prawowitemu papieżowi Aleksandrowi III. W następnych latach wielokrotnie służył jako jego legat na Węgrzech (1161-62), wobec cesarza Fryderyka I (1163), w Dalmacji (1165-66), wobec króla Anglii Henryka II (1171-73)^[a] i północnej Italii (1177, 1179, 1180), zachowywał jednak przyjazne stosunki z, popierającym antypapieży, cesarzem Fryderykiem I. W latach 1166–1167 był administratorem diecezji Spalato. W lutym 1178 roku został kanclerzem Świętego Kościoła Rzymskiego^[2], a od 1180 roku był także protoprezbiterem Kolegium Kardynałów. W okresie pontyfikatu Urbana III (1185-87) był jednym z głównych oponentów jego konfrontacyjnej polityki wobec cesarza Fryderyka I^[1].

Po śmierci Urbana III kardynałowie, w większości dążący do pojednania z cesarzem, obrali Alberto di Morra na nowego papieża. W chwili wyboru miał on już ok. 77 lat i był słabego zdrowia. W ciągu krótkiego, zaledwie 2-miesięcznego pontyfikatu zdołał jednak poprawić stosunki papiestwa z cesarzem, zaś w bulli Audita tremendi wezwał do zorganizowania III wyprawy krzyżowej^[1]. Jego działania wzmogła zwłaszcza wiadomość o upadku Jerozolimy 2 października 1187 – uważał, że ta porażka była karą za grzechy chrześcijan^[2]. Wkrótce potem wysłał legatów do Francji, Niemiec, Danii i Polski nawołując do udziału w krucjacie (prosił też, by krzyżowcy nosili pokutne szaty)^[1].

Niebawem, w listopadzie, wybrał się do Lukki, gdzie nakazał usunięcie szczątek antypapieża Wiktora IV z kościoła^[1]. Następnie udał się do Pizy, by doprowadzić do zgody pomiędzy jej mieszkańcami a mieszkańcami Genui^[1]. W tydzień po przybyciu, zmarł i został pochowany w tamtejszej katedrze^[2].

• Rok Trzech Papieży

• Ian Stuart Robinson, The Papacy, 1073-1198: Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990
• Pope Gregory VIII. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-13]. (ang.).
• MORRA, Can. Reg. Prem. of Saint-Martin of Laon, Alberto de. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2012-12-13]. (ang.).