Fablok 1D – Wikipedia, wolna encyklopedia
SM30-039 w skansenie w Karsznicach | |
Producent | |
---|---|
Lata budowy | 1957–1970 |
Układ osi | Bo′Bo′ |
Wymiary | |
Masa służbowa | 36 t |
Długość | 10 140 mm |
Szerokość | 3130 mm |
Wysokość | 4300 mm |
Średnica kół | 850 mm |
Napęd | |
Trakcja | spalinowa |
Typ silników | 3DVSRa-350 |
Pojemność zbiorników paliwa | 750 l |
Parametry eksploatacyjne | |
Moc znamionowa | 220 kW |
Maksymalna siła pociągowa | 75 kN |
Rodzaj przekładni | elektryczna |
Prędkość konstrukcyjna | 60 km/h |
Nacisk osi na szyny | 9 t |
System hamulca | samoczynny Knorra |
Parametry użytkowe | |
Sterowanie wielokrotne | brak |
System ogrzewania | brak |
Fablok 1D (typ fabryczny Ls300, seria PKP SM30) – lokomotywa spalinowa przeznaczona do pracy manewrowej i prowadzenia lekkich pociągów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Lokomotywa została zaprezentowana w 1956 roku na Międzynarodowych Targach Poznańskich. Zakupem spalinowozu były zainteresowane koleje wschodnioniemieckie, jednak ostatecznie lokomotywa nie została wyeksportowana z powodu nieodpowiedniej konstrukcji. Wyprodukowano ponad 1000 egzemplarzy, z których 293 zostały zakupione przez PKP, zaś pozostałe były eksploatowane w zakładach przemysłowych. Lokomotywa SM30-001 została przydzielona do dyrekcji krakowskiej. Maszyny tej serii były przeznaczone do pracy manewrowej[1].
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]W lokomotywie zastosowano szeregowo-równoległe przełączanie silników oraz osłabianie wzbudzenia. Zainstalowana została wymuszona wentylacja zewnętrzna prądnicy pomocniczej i silników trakcyjnych. Do regulacji wzbudzenia wykorzystano oporniki przełączane nastawnikiem. Regulator obrotów był wielozakresowy[1].
Pierwotnie lokomotywa była napędzana silnikiem spalinowym Wola-V-Roka 300 o mocy 300 KM, w późniejszym okresie zastąpionym przez silnik 2DVSa-350 o mocy 350 KM. W latach 80. XX wieku część lokomotyw zmodernizowano stosując silniki 16H12A (licencja Henschel).
Pudło lokomotywy wspierało się na dwóch dwuosiowych wózkach (układ Bo′Bo′). Siłę pociągową zapewniały cztery elektryczne silniki trakcyjne LT-31 lub Lka-310 zawieszone na osiach w sposób półodsprężynowany – „za nos”, czyli z jednej strony silnik jest osadzony na osi zestawu kołowego za pomocą dwóch łożysk ślizgowych, a z drugiej strony opiera się wspornikiem silnika trakcyjnego na wsporniku wózka poprzez wahacz i podwójne sprężyny (zawieszenie tramwajowe).
Na bazie spalinowozów serii SM30 powstały lokomotywy serii SP30, wyposażone w instalację elektrycznego ogrzewania wagonów (napięcie 500 V, energia elektryczna czerpana z prądnicy głównej).
Galeria
[edytuj | edytuj kod]- Lokomotywa SM30-231 w Żabnie
- SM30-176 na terenie lokomotywowni Lublin
- SM30-550
- SM30-1096 spółki Majkoltrans
- SM30-195 należąca do PKP PLK
- SM30-507 KSK we Wrocławiu podczas manewrów
- SM30-211 w skansenie taboru kolejowego w Chabówce
- SM30 w malowaniu LHS
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zdzisław Walbiner: Lokomotywa spalinowa serii SM30. Wyd. drugie rozszerzone. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1968. (pol.).