Bój pod Biskupcami – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bój pod Biskupcami
Wojna polsko-bolszewicka
Ilustracja
Czas

16 lipca 1920

Miejsce

Biskupce[a]

Terytorium

Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich

Przyczyna

ofensywa Frontu Zachodniego

Wynik

zwycięstwo Sowietów

Strony konfliktu
 Polska  Rosyjska FSRR
Dowódcy
Bronisław Adamowicz
Siły
1 DL-B
Miński ps
56 Dywizja Strzelców
brak współrzędnych
Adam Przybylski
Wojna Polska 1918–1921[1]

Bój pod Biskupcami – walki polskiego Mińskiego pułku strzelców ppłk. Bronisława Adamowicza z oddziałami sowieckiej 56 Dywizji Strzelców w czasie lipcowej ofensywy Frontu Zachodniego Michaiła Tuchaczewskiego w okresie wojny polsko-bolszewickiej.

Położenie wojsk przed bitwą

[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej dekadzie lipca przełamany został front polski nad Autą, a wojska Frontu Północno-Wschodniego gen. Stanisława Szeptyckiego cofały się pod naporem ofensywy Michaiła Tuchaczewskiego[2]. Naczelne Dowództwo nakazało powstrzymanie wojsk sowieckiego Frontu Zachodniego na linii dawnych okopów niemieckich z okresu I wojny światowej[3].

Sytuacja operacyjna, a szczególnie upadek Wilna i obejście pozycji polskich od północy, wymusiła jednak dalszy odwrót[4]. 1 Armia gen. Gustawa Zygadłowicza cofała się nad Niemen, 4 Armia nad Szczarę, a Grupa Poleska na Kanał Ogińskiego i Pińsk[5][6]

Dzień 14 lipca rozstrzygnął los polskiej obrony na pozycji okopów poniemieckich. Wobec sytuacji, jaka wytworzyła się na lewem skrzydle 1 Armii, jej dowództwo nakazało odwrót na nową linię obrony mającą na celu osłonę Lidy[7].

 Osobny artykuł: Bitwa pod Lidą (VII 1920).

Działania wojsk

[edytuj | edytuj kod]

14 lipca, będąca w strukturach 1 Armii, 1 Dywizja Litewsko-Białoruska gen. Jana Rządkowskiego otrzymała rozkaz opuszczenia linii okopów niemieckich z czasów I wojny światowej i o świcie 16 lipca obsadziła odcinek frontu na północ od Niemna, od Honczar po Kierwy[8]. Miński pułk strzelców zajął odcinek od Kierw do Dunaju[9].

Nacierające z dużym impetem sowieckie 21. i 56 Dywizja Strzelców po kilkugodzinnej walce przełamały jej obronę w rejonie Kierwy – Dunaj. Dywizja cofała się dalej, z zamiarem obrony na linii Gawii[8].

Podczas walk toczonych w trudnym, zalesionym terenie, Miński pułk strzelców odłączył się od dywizji i wycofał się do Wielkich Kniazikowic. Tutaj napotkał oddziały 11 Dywizji Piechoty gen. Stanisława Nałęcza-Małachowskiego i do końca dnia walczył w jej szeregach[10].

17 lipca Miński pułk strzelców wymaszerował z Wielkich Kniazikowic do Biskupic, aby dołączyć do macierzystej 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W tym czasie sowiecka 56 Dywizja Strzelców przełamała obronę 1 DL-B nad Gawią, a nieświadom tego Miński ps trafił na główne siły 56 Dywizji Strzelców. Zaatakowany przez Sowietów, został zepchnięty na bagna w widłach Gawii i Niemna. Dowódca pułku ppłk Adamowicz skierował swoje pododdziały na północny wschód, gdzie pierścień okrążenia był najsłabszy, rozerwał go i dołączył do ariergard 17 Dywizji Piechoty wycofujących się wzdłuż linii kolejowej na Lidę[11].

  1. Obecnie Biskupcy (biał. Біскупцы) w rejonie lidzkim (biał. Лідскі раён).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]