Grupa Operacyjna Jazdy generała Jana Sawickiego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grupa Operacyjna Jazdy
generała Jana Sawickiego
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1920

Rozformowanie

1920

Dowódcy
Pierwszy

gen. Jan Sawicki

Działania zbrojne
Wojna polsko-bolszewicka
bitwa pod Kamionką Strumił. (10–14 VIII 1920)
Organizacja
Podległość

3 Armia (VIII 1920 -)

Grupa Operacyjna Jazdy generała Jana Sawickiegozwiązek operacyjny Wojska Polskiego z okresu wojny polsko-bolszewickiej.

Formowanie i walki

[edytuj | edytuj kod]

W okresie działań odwrotowych na Ukrainie utworzono grupę jazdy gen. Jana Sawickiego w składzie Dywizja Jazdy i dotychczas samodzielna 3 Brygada Jazdy. Jej zadaniem było nie dopuścić do przerwania frontu przez 1 Armię Konną Siemiona Budionnego. Grupie jazdy gen. Sawickiego nie udało się powstrzymać natarcia 1 Armii Konnej. Dysponowała ona zbyt szczupłymi siłami. Popełniono też błędy w dowodzeniu jednostkami kawalerii[1].

W związku z zagrożeniem, jakie nadal stanowiła konnica Budionnego, rozkazem Naczelnego Dowództwa WP L. dz. 7710/1 z 2 lipca 1920 utworzono wzmocniono Grupę Operacyjną Jazdy. Dowódcą grupy wyznaczony został gen. Jan Sawicki, a obowiązki szefa sztabu powierzono ppłk. Marianowi Przewłockiemu[2]. Tworzyły ją: 1 Dywizja Jazdy płk. Juliusza Rómmla w składzie 4. i 6 Brygada Jazdy i 2 Dywizja Jazdy płk. Władysława Okrzy-Orzechowskiego w składzie 1. i 7 Brygada Jazdy oraz występująca samodzielnie 3 Brygada Jazdy[1]. W rejonie Zamościa powstawały nowe jednostki. Jako pierwszą zorganizowano nową 4 Brygadę Jazdy której dowodzenie 12 lipca objął płk Gustaw Orlicz-Dreszer. Nową 1 Brygadą Jazdy miał dowodzić płk Janusz Głuchowski. Zamysł rozgromienia wojsk Budionnego nie powiódł się, a do tego Grupa Operacyjna poniosła duże straty. Została rozwiązana rozkazem dowództwa Frontu Południowo-Wschodniego nr 9 z 4 sierpnia 1920[3].

W trakcie bitwy pod Radziechowem, w godzinach wieczornych 12 sierpnia, do sztabu dywizji nadszedł rozkaz z Naczelnego Dowództwa WP. Na jego podstawie nastąpiło rozwiązanie Grupy Operacyjnej Jazdy. Z dziewięciu pułków ułanów zostały utworzone trzy brygady zespolone w nowej 1 Dywizji Jazdy pod dowództwem płk. Rómmla[4].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Planowana struktura organizacyjna[2]

Planowano, ze po wcieleniu do tej formacji zapasowych szwadronów będzie liczyć około 7000 szabel.

  • zgrupowanie artylerii konnej[5]
    • Dowództwo Artylerii Konnej – ppłk Leon Dunin-Wolski
    • 2 i 3 bateria 2 dak (w tym dowództwo 2 dak)
    • 1 bateria 3 dak
    • 1 i 2 bateria 4 dak (w tym dowództwo 4 dak)
    • 1 bateria 5 dak
    • 2 bateria 6 dak

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wyszczelski 2006 ↓, s. 132.
  2. a b Nowak 2010 ↓, s. 129.
  3. Wyszczelski 2006 ↓, s. 132-133.
  4. Nowak 2010 ↓, s. 180.
  5. Nowak 2010 ↓, s. 130.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Włodzimierz Nowak: Samhorodek – Komarów 1920. Walki jazdy polskiej z konnicą Budionnego, maj – wrzesień 1920. Warszawa: Bellona SA, 2010. ISBN 978-83-11-11897-3.
  • Lech Wyszczelski: Wojsko Polskie w latach 1918-1921. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2006. ISBN 83-89729-56-3.